امروزه یکی از مدرن ترین شیوه های اجرا سازه، سازه ال اس اف است که ابتدا از سال۱۹۵٠ در برخی از کشورها مثل کانادا مورد استفاده قرار گرفت و در سال۱۹۹٠ استفاده از این سازه گسترش یافت. وجود مقاطع فولادی جدار نازک، از مهم ترین فاکتور های سازه ال اس اف است. صنعت ساختمان سازی یکی از بزرگترین مصرف کننده و برداشت کننده مصالح و منابع تجدید ناپذیر از زمین محسوب می شود. به عبارتی انسان آلودگی های زیادی در پی ساخت وساز ایجاد می کند که یکی از نگرانی های جوامع بشری همین الودگی محیط زیست در پی ساخت وساز بیش از اندازه و غیر اصولی است. اما از آنجا که سازه ال اس اف یکی از اصولی ترین شیوه های ساخت وساز است می توان گفت به دلایلی تاثیرات بدی روی محیط زیست ندارد. این دلایل عبارت اند از:
بسیاری از مواد اولیه سنتی مانند خاک رس(نقش مهمی در کشاورزی و صنعت دارد) در سازه های ال اس اف استفاده نمی شوند چرا که این مواد سنتی در زمان تخریب ساختمان کاملا از بین می روندو دراین سازه از مواد اولیه قابل بازیافت استفاده میشود. بنابراین سازه ال اس اف قابل بازیافت است.
عایق بندی با سازه های ال اس اف راحت تر است چون طوری طراحی شده اند که حتی بدون عایق هم تا حدی از اتلاف انرژی جلوگیری میکنند بنابراین در سازه های ال اس اف، دیوار ها و سقف و کف ساختمان نسبت به ساختمان های سنتی گرما و سرمای کمتری را از دست می دهند و درنتیجه مصرف انرژی کاهش می یابد.
یکی از عواملی که در آلوده کردن محیط زیست تاثیر زیادی دارد نخاله های حاصل از ساخت وساز های سنتی است که در سازه ال اس اف نسبت به ساختمان های سنتی، مصالح ساختمانی کمتر به نخاله تبدیل می شوند.
برای ساخت، اجرای فولاد سرد نورد شده یا همان ال اس اف گاز های گلخانه ای کمتری تولید می شود به این دلیل که:
همانطور که گفته شد در سازه ال اس اف از مواد اولیه ی قابل بازیافت استفاده می شود که بعد از پایان عمر مفید ساختمان، مصالح سازه ی ال اس اف قابل بازیافت هستند و به طبیعت بر می گردند اما امکان مصالح ساختمان سنتی وجود ندارد.